Rozdział 26 1/2

- Ja zerwałem z tobą ?! Niby kiedy ?! - krzyknął.
- Zapomniałeś ? Zerwałeś ze mną przez telefon ! - wrzasnęłam.
- Ja nic nie zrobiłem! Mój telefon ktoś ukradł bo go zgubiłem ! - krzyknął na mnie.
- Nie wierze ci ! - krzyknęłam. Jasne.. i miał taki sam głos jak on.. ciekawe.
- Uwierz - wrzasną. To było dla mnie za wiele. Zignorowałam go i otworzyłam drzwi , weszłam do środka. Jak on śmie tak mówić. Jeszcze na mnie krzyczy ! Chcę o nim raz na zawsze zapomnieć. Niech zostawi mnie w spokoju. Jeszcze kłamie mi w oczy. Jak on może ?! Zamknęłam drzwi i zaczęłam płakać.
- Skarbie kocham cię. Uwierz mi. - krzyczał za drzwiami Niall.
♣ Niall ♣
O czym ona mówi? Ja przecież zgubiłem telefon po rozmowie z nią. Pewnie ktoś go wziął i zobaczył ją w kontaktach jako pierwszą. Dlaczego ona mi nie wierzy ?! A jak ona już mi nie wybaczy ? Usiadłem przed drzwiami od jej domu i zacząłem płakać jak małe dziecko. Dawno nie byłem w takim stanie. Ona jest moim całym życiem ,a teraz to wszystko ma się skończyć ?!
- Ja naprawdę nic nie zrobiłem ! - krzyknąłem. - Ale ty mi nie wierzysz... - dodałem szeptem. Dalej płakałem.. Nagle drzwi się uchyliły.
♠Paulina♠
Uchyliłam drzwi. Ze łzami spojrzałam na Horana. On płacze ?! Szybko wstał i powiedział.
- Proszę uwierz mi.. - cicho powiedział. Patrzyłam na niego i stwierdziłam że muszę z nim to wyjaśnić. Wzięłam głęboki oddech i powiedziałam
- Wejdź. Chłopak spojrzał na mnie niepewnie i powoli wszedł do domu. Oparł się plecami o ścianę i zdenerwowany patrzył na mnie. Zamknęłam drzwi i popatrzyłam na niego.
- Więc ? Jak to było ? - spytałam zdenerwowana ale mniej niż wcześniej..
- No gdy zakończyłem rozmowę z tobą.. telefon mi wypadł z kieszeni i po prostu go zgubiłem. - powiedział. Patrzyłam na niego. Nie wierzyłam mu zbytnio.
- Zgubiłeś telefon ? - spytałam ironicznie. Chłopak patrzył na mnie ze łzami. Samo jego spojrzenie mówiło że mówi prawdę ,ale ja i tak mu nie wierzyłam. Nie potrafiłam w to uwierzyć. Chłopak podszedł do mnie i powiedział
- Kocham cię. Uwierz mi. Przytulił mnie. Ja szybko się odkleiłam od niego.
- Zastanowię się. A teraz proszę wyjdź. - powiedziałam otwierając drzwi.
 ♣ Niall ♣
- Zastanowię się. A teraz proszę wyjdź. - powiedziałam. To zabrzmiało jak idź i nigdy już nie pokazuj mi się na oczy.. Czułem się strasznie. Smutny spytałem
- Do jutra się zastanowisz ?
- Spróbuję. - odpowiedziała. Ze łzami wyszedłem. Ona zamknęła drzwi. Usiadłem za drzwiami na schodach ponieważ przed jej domem były 3 schodki. Siedziałem tak i czekałem na jutro. Rozmyślałem czy ona mi wybaczy. W pewnym momencie zasnąłem. Taak zasnąłem..
♠Paulina ♠
Posiedziałam przed telewizorem trochę. Później poszłam do łazienki się wykąpać i umyć zęby oraz przebrać w piżamę. Cały czas myślałam czy uwierzyć Niallowi czy nie. To było naprawdę trudne.. Przy kąpieli myciu zębów a nawet przy ubieraniu myślałam o Horanie. Uwierzyć mu czy nie ? To pytanie było wszystkim o czym teraz myślałam. Położyłam się do łóżka i rozmyślając dalej nad tym wszystkim w końcu zasnęłam..
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
Pytanie do was. Ma mu uwierzyć czy nie ? Piszcie w komach :PP Zapraszam na bloga mojej przyjaciółki : http://one-direction-1d-i.blogspot.com/    ( Dopiero zaczyna )